Hukvaldy
Urocza gmina leżąca w malowniczym otoczeniu podgórza Beskid u podnóża Palkowickich wzgórz, z dominantą potężnych ruin średniowiecznego grodu. Ze względu na swoją historię rozległy zwierzyniec okalający zamek i przepiękną przyrodę Hukwaldy są wyszukiwanym celem wycieczek przez z cały rok.
Historia blisko dwutysięcznej gminy wywodzi się z gminy Slenov o której zachowała się pierwsza wzmianka w 1294 roku i gminy Rychaltice (pierwsza pisemna wzmianka z 1394 roku). Gminy zostały połączone w 1960 roku pod nazwą Sklenov. Nazwę zmieniono na Hukwaldy dopiero w 1982 roku, dziś gmina ma cztery części: Hukwaldy, Górny Sklenov, Dolny Sklenov i Rychaltice.
Dominatą gminy są ruiny jednego z największych grodów ne Morawach, którego początki sięgają pierwszej połowy XIII wieku. Zamek, który jest w części zrekonstruowany, w swych dziejach był wielokrotnie oblegany, lecz nigdy nie został zdobyty. Zniszczył go pożar 5 października 1762 roku. Po tym pożarze nie był utrzymywany, z wyjątkiem kaplicy św. Andrzeja, odbudowanej w XIX wieku. Został wybudowany jako gród warowny przy szlaku handlowym z Ołomuńca do Krakowa i tak jak okoliczne włości należał do majątku biskupów ołomunieckich.
Do zamku należy rozległy zwierzyniec z alejami buków, dębów, kasztanów i lip, w której żyje stado muflonów i danieli. Zwierzyniec założył biskup ołomuniecki Wilhelm Prusinovski z Víckova już w 1566 roku, kiedy od cesarza otrzymał dwadzieścia danieli. W zamkowym zwierzyńcu, w miejscu z urokliwym tłem góry Kazničov i świetną akustyką, już przez kilka dziesięcioleci letni amfiteatr służy jako podium koncertowe. W jego pobliżu znajduje się pomnik lisicy Bystrouški (liska Chytruska), który postawiono w 1959 roku z inicjatywy myśliwych i leśników regionu ostrawskiego upamiętniając pierwsze wykonanie opery Janáčkka. Jeśli dotkniecie złotego ogona lisicy i wypowiecie życzenie w ciągu roku się spełni.
W gminie są cenne budynki architektury ludowej z XVIII wieku – rodzinny dom Leoša Janáčka w starej szkole, jego muzeum, także barokowy kościółek św. Maksymiliana, barokowa brama wejściowa do zwierzyńca i zameczek biskupów ołomunieckich.
