Váňův kámen (Kamień Vani) (Kopřivnice)

Skała Váňův kámen (Kamień Vani, 420 m n.p.m.), dawniej Čertův kámen (Kamień Diabła), znajduje się na granicy historycznej państw hukvaldskiego i novojičínsko - štramberskiego. W roku 1643 roku, a także później, w roku 1695 miały w tej okolicy miejsce masowe bunty chłopskie.
Po raz pierwszy niezadowoleni poddani z państwa hukvaldskiego (ze wszystkich wsi oprócz trzech) zgromadzili się pod skałą prawdopodobnie 19 maja 1643 roku. Mimo, że przybyli bez broni, sytuacja wyglądała groźnie. Negocjacje urzędników biskupich i chłopów zmusiły zwierzchność do ustępstw i pozwoliły na osiągnięcie ugody w zakresie zmniejszenia daniny i ograniczenia pańszczyzny.

Drugi bunt chłopów z państwa hukvaldskiego rozpoczął się 26 czerwca 1695. Obóz buntowników znajdował się w bezpośrednim sąsiedztwie granic państw hukvaldskiego i novojičínsko - štramberskiego. Skała była punktem obserwacyjnym buntowników, z którego roztaczał się widok na całą okolicę aż do zamku Hukvaldy. Impulsem do buntu było arogancja najwyższego zarządcy państwa hukvaldskiego Maksymiliana Harasovskiego z Harasova. Podczas buntu chłopi powstrzymali się od wszelkiej przemocy i swoją postawą zjednali sobie szacunek nawet urzędników państwowych. W ich obronie stanął nawet Trybunał Morawski, a także sam cesarz Leopold I. Bunt zakończył się jednak niewielkim sukcesem - doprowadził tylko do częściowego obniżenia pańszczyzny. Te ważne wydarzenia historyczne zostały opisane w książce Bohumíra Strnadla - Četyny „Jednou za slunovratu".

W roku 1995 przy okazji obchodów 300. rocznicy buntu chłopskiego na skale Váňův kámen została odsłonięta tablica z brązu, upamiętniające te wydarzenia.

Váňův kámen czy Čertův kámen
Váňův kámen jest owiany licznymi legendami. Według jednej z nich diabeł, lecąc nad tym miejscem, upuścił tutaj właśnie tę skałę. Dawniej miejsce to było nazywane Čertův kámen. Obecna nazwa pochodzi z XIX wieku, kiedy to właścicielem okolicznych gruntów był Jan Hrčka, który wywodził się z rodziny pierwotnie noszącej nazwisko Vaňa (Vania).

W roku 1879, znany w późniejszych czasach, archeolog prof. Karel Jaroslav Maška odkrył w pobliżu skały noże pazurkowe i szpilki z brązu. Przeprowadzone na tym terenie badania powierzchniowe wykazały osadnictwo ludności związanej z kulturą puchowską (120 p.n.e. - przełom ery). Váňův kámen był w roku 1993 roku uznany za pomnik przyrody na obszarze 0,77 ha. Jest on także popularną skałką wspinaczkową. Ściany skalne osiągają do 15 metrów wysokości i zostało na nich poprowadzonych 11 dróg.